Alles wat u moet weten over keizersneden

Dit is een chirurgische ingreep die de geboorte van een baby mogelijk maakt via een incisie in zowel de buikwand als de baarmoeder van de moeder. De incisie voor de bevalling wordt gemaakt in de onderbuik en kan zich verticaal (langs de middellijn van de buik) of transversaal, boven het schaambeen, uitstrekken.

Onder bepaalde medische omstandigheden kan een keizersnede noodzakelijk zijn. Bijvoorbeeld wanneer de foetus aan het einde van de zwangerschap nog in stuitligging ligt. Of in het geval van placenta previa, (d.w.z. wanneer de placenta verhindert dat de foetus naar buiten komt). Of soms als de moeder diabetes heeft en de baby meer dan 4 tot 5 kg weegt.

De datum van de operatie wordt enkele weken voor het verwachte einde van de zwangerschap gepland met de gynaecoloog en in overleg met de moeder. Over het algemeen vindt een geplande keizersnede plaats rond de 38e week van de zwangerschap, wanneer het ongeboren kind gevormd en volgroeid is en de bevalling zonder problemen aankan. Het wordt enkele weken voor het verwachte einde van de zwangerschap uitgevoerd om spontane bevalling te voorkomen.

Het herstel is als bij elke andere operatie. Meestal mag de moeder echter de dag na de geboorte van de baby opstaan, rondlopen en in de stoel gaan zitten, en in de meeste gevallen mag ze twee of drie dagen later naar huis. De hechtingen worden binnen enkele weken verwijderd (of weer opgenomen) en alle nieuwe moeders zeggen dat ze zich veel beter voelden nadat de soms vervelende hechtingen waren verwijderd..

Zonder andere medische contra-indicaties kan een aanstaande moeder op natuurlijke wijze bevallen, zelfs nadat zij in het verleden een keizersnede heeft ondergaan. De technische term die wordt gebruikt is VBAC, wat staat voor "vaginale bevalling na keizersnede". Uit verschillende studies blijkt dat 60-80% van de vrouwen die in het verleden een keizersnede hebben ondergaan, een succesvolle natuurlijke bevalling hebben.